دانشکده بهداشت با همکاری مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت ژورنال کلاب با عنوان فرهنگ و سلامت را در روز یکشنبه 15 اسفندماه برگزار نمود.  دکتر مژگان مشتاق عضو  هیئت علمی مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت در تعریف واژه استیگما فرمودند: استیگما یا نگرش منفی نسبت به سالمندان (تبعیض سنی) یک باور اجتماعی منفی است که به دلیل ویژگی های فردی و اجتماعی افراد نسبت به آنها ابراز می شود. درونی شدن یا القای نگرشهای منفی در طول دوران زندگی و از مراحل ابتدایی (دوره کودکی و نوجوانی) به صورت ناخودآگاه آغاز شده و با رسیدن به مرحله سالمندی تظاهرات آن آشکار می شود. این تظاهرات برحسب درک فرد نسبت به خود و باورهای جامعه میتواند از نوع درونی (پذیرش احساسات و باورهای منفی  نسبت به خود)، تجربه شده (مشاهده از دست دادن شأن و جایگاه اجتماعی سایر سالمندان) و یا استیگمای ظاهری (ترس از آینده، بیماری و عدم مراقبت و درمان مناسب) باشد.

پیامدهای استیگما بر سلامت از طریق مکانیسمهای روانشناختی (عدم استفاده از استراتژی های سازگار و مثبت و از دست دادن کنترل و احساس کارآمدی در زندگی)، مکانیسمهای بیولوژیک (افزایش سطح استرس، افسردگی به طور مزمن و پیامدهای آن بر سیستمهای ایمنی، قلب و عروق و کارکرد مغز) و مکانیسم های رفتارهای (انگیزه کمتر برای انجام رفتارهای خودمراقبتی، پیشگیری از بیماری و ارتقای سلامت) آشکار می شود.